Parijs is een mooie stad met lelijke trottoirs. Laten we maar eerlijk zijn tegen elkaar. De stoep in Parijs is vrijwel nergens mooi. Sterker nog, het is een rommeltje.

De Fransen zijn kampioen in kleine werkzaamheden op de stoep. Dan wordt er gewoon weer wat asfalt ingegooid, soms slechts een vierkante meter. Duidelijk herkenbaar aan de afwijkende vorm of kleur. En mocht dat nog niet genoeg zijn, ze zetten er ook nog een datum bij wanneer ze hun meesterstuk hebben geasfalteerd. Voila, een straatbeeld vol met data is het gevolg.

Er wordt weinig geschreven over die datums op de stoepen van Parijs. Het viel mij ook pas op toen ik er op werd gewezen in het boek van Philip Fredriks: De merediaan van Parijs.

Sindsdien kan ik niet meer normaal zo’n datum passeren. Mijn oog wordt er direct naar toe getrokken in de hoop dat het een bijzondere datum is. En in sommige straten zie je om de paar meter een nieuwe datum…

Het biedt wel mogelijkheden voor kinderen om ze tijdens een wandeling te laten speuren naar een bepaalde datum. Bijvoorbeeld van hun geboortejaar of van iemands verjaardag. Simpel vermaak, maar als je er gevoelig voor bent, zoals ik, best leuk!

Misschien kom je al speurend dan ook nog een van de beroemde Arago medaillons tegen in de straat. Vind je er een? Maak dan zeker even een foto, want je staat bij een beroemd kunstwerk van de Nederlandse kunstenaar, Jan Dibbets.

Of je het nu leuk vindt, of niet, ik ben benieuwd of je nu met andere ogen naar de stoep in Parijs kijkt. Veel speurplezier met het zoeken naar dié datum in het asfalt van Parijs! 😉